مشخصات سمعک فوناک

نوروفیزیولوژی: مدلهای حیوانی جداسازی جویبارهای شنوایی

مناطق عصبی جدایی جویبار در قشر شنوایی اولیه (A1) میمونهای ماکاک هشیار توسط فیشمن و همکاران (2001) بررسی شد. محرکات فرکانس بالا و پایین با توالی ABAB به میمونها ارائه شدند و فعالیت عصبی توسط فعالیت چند سمعک فوناک  واحد عصبی یا MUA و دانسیته ی منبع جریان در پتانسیلهای میدانی در لایه ی 3-4 قشر اولیه شنوایی اندازه گیری شد. تون A در یا در نزدیکی بهترین فرکانس یا BF جمعیت عصبی مورد نظر (در حال ثبت) قرار داشت (فرکانسی که بالاترین پاسخ عصبی را می دهد) اما تون B به اندازه ∆F با A تفاوت داشت و PR در محدوده ی 5 تا 40 هرتز متغیر بود. در PR آهسته این جمعیت نورونی که بهترین فرکانس پاسخدهی شان، تون A بود، به هر دو تون A و B قوی پاسخ می دادند و الگوی زمانی فعالیت عصبی نرخی معادل PR کلی داشت. در PR سریع، پاسخ سمعک ویدکس عصبی به تون B دچار وقفه می شد و پاسخ عمدتا مربوط به تون A بوده و الگوی زمانی فعالیت عصبی نصف PR کلی است (شکل 3-10). این الگو به شکل گیری دو جویبار درکی مرتبط است که یکی شامل تون A و دیگری شامل تون B می باشد. در شرایطی که یک جویبار شنوایی درک می شود نورونها هم به تون BF هم به تون non-BF پاسخ می دادند اما در شرایطی که دو جویبار شنوایی درک می شوند نورونها فقط به تون BF پاسخ دادند.

هیستوگرام زمان دور تحریکی (PSTHs) فعالیت خوشه ی سمعک اینترتون چند واحدی که در پاسخ به توالی متناوب (ABAB، 60 ارائه) برانگیخته شده است و در لایه های قشر شنوایی اولیه (A1) که از تالاموس ورودی می گیرد، ثبت می شود. سه نرخ مختلف ارائه شد. تونهای A و B به ترتیب با علایم سفید و سیاه نشان داده شده است. تونها دارای دیرش 25 میلی ثانیه است (5 میلی ثانیه افت و خیز). فرکانس A در BF حفظ می شد (یک کیلوهرتز) اما فرکانس B 6/0 کیلوهرتز بود معادل 40 درصد تفاوت فرکانسی. پیکانهای رو به پایین نشانه ی کاهش بارز یا غیاب پاسخ B در شرایط ارائه با نرخ 20 هرتز نسبت به نرخ 5 هرتز است.