اما مطالعات ديگران در انسان و ميمون، خاستگاه امواج را در شيار Sylvian و بخش فوقاني لب تمپورال معرفي كرد. عواملي چون سن، توجه، پارامترهاي مربوط به اندازه گيري چون نوع سيگنال، مدت زمان، نرخ ارائه، ISI، بر خاستگاه امواج تاثير ميگذارند.
با ثبت ALR توسط الكترودهاي
Waughan , Riter (1970)، پيشنهاد كردند كه بر مبناي تحقيقات آنها،
در تحقيق اين دو محقق جاي الكترود inverting (همان الكترود مرجع) روي نوك بيني است (يك جايگاه جمجمهاي cephalic) يك سال بعد، Kooi و همكارانش، تحقيقي از ALR انجام دادند و از الكترود مرجع noncephalic استفاده كردند، آنها با اين آرايش نتوانستند «معكوس شدگي قطبيت» را تاييد كنند، و در مورد اينكه كورتكس تمپورال شنوايي، خاستگاه ALR باشد ترديد كردند.
سپس در دو مقاله در 1982، Wood و Wolpaw بوضوح نشان دادند كه برخي جايگاه هاي رايج براي الكترود inverting يا مرجع، نظير بيني، گوش و ماستوئيد، در واقع در اندازه گيريهاي AER فعال محسوب ميشوند. اين نويسندگان جايگاه Vertebral – Sterno را براي الكترود مرجع پيشنهاد كردند اين جايگاه خيلي با پاسخهاي EKG درگير نيست.
اين محققين تئوري وجود مولد دوقطبي
AEF يا محيطهاي نرومگنتيك پاسخ برانگيخته شنيداري، اطلاعاتي در مورد خاستگاه امواج ALR كه به صورت الكتروفيزيولوژيك ثبت ميشوند، ارائه ميدهد.
يكي از پايدارترين و سهلالحصولترين اجزاء AEF ، N100m است، كه معادل موج ALR N100 است.
قیمت انواع سمعک در برندهای مختلف